We hebben allemaal de behoefte om gezien te worden. We willen ertoe doen, we verlangen naar erkenning, waardering en begrip.
De eerste erkenning die we krijgen in het leven komt van onze ouders. De erkenning dat we gewenst zijn en ons veilig mogen voelen.
Maar wat als je ouders je nooit het gevoel hebben kunnen geven dat je belangrijk bent?
Wie als kind erkenning en waardering heeft gemist, blijft vaak hongerig naar erkenning.
Dit kan zich uiten in graag overal de beste in willen zijn. Applaus willen voor wat bereikt wordt. Maar ook speelt er vaak jaloezie in relaties en voelt men zich snel bedreigd door een ander.
Gezien en gekend worden voor wie we zijn. Dat mensen onze kwaliteiten en eigenaardigheden kennen en waarderen. We worden gelukkig als we erkenning krijgen.
Sommige van onze bewoners hebben vaak weinig vertrouwen in zichzelf en in anderen. Ze kunnen niet geloven dat ze op andere kunnen rekenen.
Zie je mij?
Wie ik ben..
Wat ik voel..
Waar ik vandaan kom..
Wat ik wil?
Als wij onze bewoners erkenning geven, kunnen wij hen motiveren en gelukkig maken. Het stimuleert hen om nieuwe uitdagingen aan te gaan.
Een aantal reacties van onze begeleiders hoe zij erkenning geven;
Mezelf gelijkwaardig op te stellen, gehoor te geven aan wat ze verbaal/non-verbaal delen
Door complimentjes te geven, door écht te luisteren en door oprechte interesse
Door hardop te benoemen dat er iemand is die ECHT naar ze wil luisteren, dat ze er mogen zijn, dat ze het waard zijn om voor te vechten, door te complimenteren en door onvoorwaardelijk tweede kansen te geven.
Ik geef onder andere middels humor erkenning.
Samen werken aan samenwerken!
Ik geef erkenning door met oprechtheid en respect er voor onze bewoners te zijn.
Samen staan we sterker!
De knuffel te geven als ze die nodig hebben.
Door complimenten te geven en vriendelijk te zijn in contact.
Ik geef ze het gevoel dat ze er mogen zijn door een luisterend oor te bieden en me af te stemmen op de ander. Creëren van een onvoorwaardelijke gevoel. Jij bent jij, je mag er zijn !
